بر آستانه ی در ایستاد و نگاهی به شیران سنگی انداخت ,دست را از روی دست بر داشت بر بنب خویش کشید وپشت به پاسارگارد رو به سوی تخت خویش نهاد,سراسمیه بود و آشفته از انگاره ی که گویی نشانی از ترس بررخش برای نخستین بار نشاند,بر ارونگ شاهی نشست ,آریا رو به سوی او داشت می سگالیدکه امروز از پگاه کوروش را چه میشود?چندمین بار است که بر آستانه میرود خیره می نگرد گویی چشم انتظار گردونه داران و اسپهبدان است !اما کوروش همآره مهربان و فرزانه و آسوده مینمود خواه تمام دشمنان از مصر ولیدی تا بابل هم پیمان شده باشند.بر تخت دلهره ها توانش را میگرفت خروشید "ایا شیران ایران کجایند?" بر این روی بود که گفت سران قبایل و محتشمان را خوانده ام و گفته ام کوروش شما را میخواند آیا دیر نیامده اند! بیش از آنکه جان از تنم بیرون روداز این انگاره ی اهرمنی که بر جانم افتاده پیش ترین کس هوشنگ از سیستان رسید و گفت جان سیستان فدای جان ایران آتروپاتن از گردان چندی گذشت که رسید,گویی برباد سواره بوده که این گاه رسیده .گفت جان کردان فدای جان ایران .وبعد به نوبه بردیا از پهلوـو داریوش از انشان رسیده اند و گفتندـجان مهرگان و انشان فدای جان ایران آتورپات بادستـه ای از موبدانی آذری روی به سوی ایشان گفتند "اهورمزدا نگهدار نگهداران ایران باد"کوروش رو به سوی آتورپاتن گرد کردـوگفت ای یادگار پلهوانان و ای نوباوه ی هوخشتره دلیرـکه آشور را به زانو درآورد از تو پیمانی میـخواهم ,همین گفته را رو به سوی هوشنگ ,داریوش ,آریا با یاد نبردهایشان و پلهوانی ها بازگو کرد وگفت از همگان که از چهارسوی ایران میاید پیمانی به یادگار می خواهم. داریوش گفت ما گویل ها و برادرانیم و گردن ما به دستور بر تن است و باری است برتن اگرنه در راه جان ایران نباشد.همگان در کنار داریوش همان گفتند که او گفت کوروش گفت از شما جز پهلوانان نیایدـشما را گویگری و برادری شاینده است به نوه باوگان خویش یاداین پیمان برسانیدـکه این پیمان نگهدارنده ایران باشدوگفت انگاره جانم برآشوبد که ایران تب دار باشد بی پور ماند مباد که گریزی نیست همگان پیمان نهادند که ترک آن نکنند.داریوش پیشنهاد داد که سنگ نوشته را آتورپات بر قلب بیستون بینگارد که اهورمزدا نگهدار ایران از قحطی وـدورغ باشد ـخاطر کوروش از این پیمان و پیشامد آرام گرفت
زنده باد کرمانشاه و بیستون
سید حسن فلسفی طلب
درباره این سایت